Zoals een mantel om mij heen geslagen

(uit een gedicht van Huub Oosterhuis)

Na een bijeenkomst in de kerk zie ik een groepje vrouwen geanimeerd met elkaar in gesprek. Ik hoor over kleuren, lapjes, onderkanten, vullingen. Het gaat over het maken  van comforters: troostdekens voor mensen in vluchtelingenkampen, schuilkelders of waar dan ook. Niet lang daarna ben ik bij iemand op bezoek. De kamer ligt bezaaid met gele, rode en gemengde lapjes in een kleurig patroon voor een deken. Het ziet er zo zonnig uit, dat het iets van troost zal zijn om onder zo’n vrolijke deken te kruipen als je in een grauw kamp verblijft!

Toen ik de vrouwen zo zag praten, moest ik denken aan een vrouw die me lang geleden vertelde dat ze met haar man in Zuid-Amerika woonde om ontwikkelingswerk te doen.

Om contact te maken met de vrouwen van het dorp sloot ze zich aan bij een naaigroep, waar kleren werden hersteld en kleden gemaakt van oude lappen. Ze was verrast door de verhalen die de vrouwen elkaar vertelden. Ze zag hoe verbindend zo’n naaigroep was. Door haar ervaring dacht ik aan de vrouwen in het dorp van mijn jeugd in de jaren zestig: sokken breiend en pannenlappen hakend voor de bazaar van de kerk om geld op te halen. Ook daar moeten verhalen gedeeld zijn over de levens van deze vrouwen. Hoe het was om jong je man te verliezen en genoeg geld te hebben om je kinderen te kleden en te voeden. Niet zo lang geleden was ik bij een van die vrouwen op bezoek. Ze vertelde over de breiende vrouwen: ‘Ik leerde er organiseren. Ik kon dingen regelen voor de bazaar, dat wist ik niet.’ Zonder scholing, zonder werk was de kerk voor veel vrouwen in die jaren een plek waar ze zich konden ontwikkelen.

In januari was er een hele dag in de kerk om veel dekens klaar te maken voor verzending. We waren met meer dan twintig mensen, uit het hele land. Tijdens de goed verzorgde lunch zat ik naast een vrouw uit Wommels. Ze woonde met haar zieke man naast een gereformeerde buurman. Met zijn stugge houding had hij haar geen goed imago van de kerk gegeven. De ontmoetingen van deze dag gaven een ander beeld.

Ik heb ervan genoten. Wat kun je op veel manieren verbindend bezig zijn in een kerk.

De één voelt zich verbonden tijdens een kerkdienst, een ander houdt van een goed gesprek, weer een ander houdt er van iets te doen: zingen, samen eten, taarten bakken, kleurige dekens maken. Het is er allemaal!