van: Anja van de Poppe In de zaal waar ik wekelijks mijn Pilates oefeningen doe, heeft de docente aan het begin van het jaar een Loesje’ aan de wand geprikt. Blijkbaar vond ze het nodig om ons, winterbleke sportievelingen, een hart onder de riem te steken. Of misschien deed ze het gewoon wel voor zichzelf,.. Lees verder
Het is inmiddels heel wat jaren geleden dat ik mijn dochtertjes ’s ochtends naar school bracht. In de laagste klassen liep ik dan even mee naar binnen, om de juf en de andere kinderen te begroeten en het laatste ‘werkje’ van dochterlief te bewonderen. Mijn kinderen gingen naar een christelijke basisschool van het degelijke soort.. Lees verder
Beste mensen, aangenaam….Anja van de PoppeVan het concert des levens krijgt niemand een program.Ik ben niet zo van de tegeltjes wijsheid, maar deze moet ik wel hartgrondig beamen.Ooit, decennia geleden, meende ik domineesland definitief achter mij te hebbengelaten, maar het theologenbloed kruipt toch waar het niet gaan kan. En dus mag ikbinnenkort mijn intrede doen.. Lees verder
Uit de Wolwever van juni, geschreven door John Butterfield Ik ben trots op mijn Nederlandse nationaliteit, maar dit is logisch. Ik ben hier nietgeboren en heb er bewust voor moeten kiezen. Op wereldniveau leef ik in een zeerbeschaafd, tolerant, en welvarend land – een land dat, geloof het of niet, behoort tot dezes gelukkigsten ter.. Lees verder