De Primula’s van Pasen

Door: Anja van de Poppe

Het toeval wilde dat ik afgelopen zaterdag op de plaatselijke markt naast alle andere boodschappen ook een tas vol primula’s en een bakje sterkers (ook wel tuinkers genoemd) kocht. De primula’s met al hun mooie kleuren kon ik niet weerstaan, en de sterkers had ik als een toefje op een lentesoep gedacht. 

’s Avonds, de primula’s inmiddels geplant en nog nagenietend van de geslaagde soep,  zat ik vanwege het onverwacht mooie lenteweer op onze tuinbank nog wat te mijmeren.  Over het wel en wee van het leven en dat van sommige mensen in het bijzonder.  

Toen viel mij als bij toverslag het gedicht ‘Pasen’ te binnen van de dichteres Ida  Gerhardt.  

Nu zijn de gedichten van Gerhardt vaak in gebeeldhouwde en klassieke woorden  gegoten, maar dit gedicht blijf ik toch één van de mooiste Paasgedichten vinden. Het  zullen wel de ‘boerse rijtjes primula’ zijn geweest en de smaak van sterkers nog vers op  de tong, waardoor het gedicht als uit het niets opborrelde. Maar ik ervoer het als een  zegen van boven, om niet te zeggen als een maartse regen in de nacht. 

Pasen 

Een diep verdriet dat ons is aangedaan 

kan soms, na bittere tranen, onverwacht 

gelenigd zijn. Ik kwam langs Zalk gegaan, 

op Paasmorgen, zeer vroeg nog op den dag. 

Waar onderdijks een stukje moestuin lag 

met boerse rijtjes primula verfraaid, 

zag ik, zondags getooid, een kindje staan. 

Het wees en wees en keek mij stralend aan. 

De maartse regen had het ’s nachts gedaan: 

daar stond zijn doopnaam, in sterkers gezaaid.

Een stralend Pasen gewenst!