Bijzondere mensen

Geschreven door John Butterfield

Zeer bezorgd over het ongemak in de wereld van dit moment – de oorlogen, de
klimaatrampen, de constante stroom vluchtelingen, de hongersnood, en de angst, wilde
ik iets opbeurends en positiefs vinden waar we uit kunnen putten – een klein verhaaltje
met een enorme impact. Hier komt het.
Wat zorgt ervoor dat iemand opvalt in de massa en ontzagwekkend wordt wanneer er
onmetelijke tegenslagen plaats vinden? Waar komt hun kracht vandaan? Ik heb het,
oppervlakkig gezien, over gewone, alledaagse mensen zoals jij of ik, die een
gelegenheid aangrijpen en alle mogelijke verwachtingen overtreffen. Onlangs zag ik
Henry Fraser in een BBC-documentaire. Zijn verhaal is recent omgezet in een West
End musical genaamd “The Little Big Things”. Het vertelt hoe hij op zeventienjarige
leeftijd vanaf zijn nek verlamd raakte na een duikongeval tijdens een vakantie. In plaats
van het leven op te geven en medelijden met zichzelf te hebben, hebben
vastberadenheid, lef en positivisme ertoe geleid dat hij een uitzonderlijke moderne
dierenportretschilder is geworden.

Hij leerde zichzelf schilderen door een penseel in zijn mond te houden, de enige manier
waarop hij iets kan vastpakken en voelen. Hij had vóór zijn ongeval nog nooit
geschilderd en had niet gedacht dat hij enig talent had. Het begon als tijdverdrijf om de
vele eenzame en lange uren op een dag door te brengen. Maar hij raakte verslaafd aan
zijn nieuwe hobby en de uren begonnen voorbij te vliegen. Tot zijn verbazing ontdekte
hij dat hij verder kon gaan met zijn leven en plannen kon gaan maken. Door positief te
zijn en niet stil te staan bij de onmogelijkheden van beperkingen, besefte hij plotseling
dat hij anderen inspireerde. Hij had een doel en gedrevenheid en hij was in staat dit toe
te passen. Opmerkelijk was dat hij schijnbaar negatieve ervaringen, zoals
mislukkingen, teleurstellingen, vergissingen en tegenslagen, leerde accepteren als
feitelijk de ultieme kenmerken van menselijk succes. Tegenwoordig besteedt hij ook
veel tijd aan het voorlezen aan anderen over het waarmaken van dromen. Hij zegt:
“tegenslagen zijn onvermijdelijk in het leven, maar nederlagen zijn optioneel”. Hij
gelooft oprecht dat zijn ongeluk een zegen was die hem in staat stelde iemand te
worden met een drive, een doel en een geluk die hij nooit zou hebben bereikt als hij een
gemakkelijk leven had gehad.
Henry is natuurlijk geen uitzondering. Door de jaren heen zijn er altijd buitengewone
mensen geweest die ver boven de uitdagingen van hun lichamelijke beperkingen zijn
uitgestegen. Denk maar aan Stephen Hawkings (1942–2018) – de wereldberoemde
Britse theoretisch natuurkundige met een motorneuronziekte, die een schitterende
academische carrière had, Helen Keller (1880–1968), Amerikaanse schrijfster, politiek
activiste en docent. Zij was de eerste doofblinde persoon die haar bachelor wist te
behalen in Kunststudies. Jean-Dominique Balby (1952–1997), Frans journalist die in
1995 een zware hartaanval kreeg, in coma raakte en een neurologische aandoening
kreeg, het ‘Locked-in-syndroom’. Hij kon alleen nog zijn linker ooglid bewegen. Toch
schreef hij een boek: ‘De duikklok en de vlinder’. Door met zijn ogen te knipperen
wanneer de juiste letter werd bereikt met hulp van iemand die langzaam het alfabet
reciteerde, opnieuw en opnieuw. Bauby moest het boek geheel in zijn hoofd
samenstellen en redigeren en het letter voor letter overbrengen.
We zijn allemaal wel eens somber, klagen en voelen ons neerslachtig. Hoe geweldig
zijn deze mensen en hun verhalen om inspiratie uit te halen. Net als in Mattheüs 5:
verzen 14-16 zetten deze mensen hun licht niet onder een mand, maar op een
kandelaar, waar het stralen kan en inspiratie geeft aan allen om hen heen… En hoeveel
beter voelt het om ook maar een beetje inspiratie en hulp aan anderen te geven dan in
een hoek te gaan zitten klagen.