(Guido Gezelle) Als ik gedichten van de Vlaamse dichter Guido Gezelle lees, proef ik de verwondering om de schepping. Nog herinner ik me een zeldzame glimlach op het al te ernstige gezicht van mijn vader, toen hij vertelde over Het Schrijverke, een gedicht van Gezelle. Het zal tijdens een vakantie bij de Friese.. Lees verder
Het was in een week dat ik somberde over de wereld van vandaag, vanwege de vele plekken waar mensen als u en ik worden ingezet als oorlogswapens; waar mensen op zoek naar veiligheid aan hun lot worden overgelaten of bewust worden onthouden van water en voedsel. Zelfs nu ik het opschrijf zit ik hier hoofdschuddend.. Lees verder
In de linkerhoek van het eeuwenoude huisje in Deventer, waar ik Boudewijn Betzema opzoek, staan kaarsen op de grond en op het tafeltje. Sommige branden. Op tafel liggen een paar exemplaren van zijn laatste gedichtenbundel, Troost. Een weerslag van ervaringen met mensen die troost zochten.’ En een rolletje plakband, een brillenkoker en tissues, die sowieso.. Lees verder
De eerste donderdag van de maand is er een meditatieuur in de Mennokamer. Ik laat me dit najaar inspireren door een boek van de Amerikaanse boeddhist Adyashanti, True meditation. Heel basaal laat hij stap voor stap zien wat meditatie is. We zijn stil bij onze adem, onze houding, maar ook bij de gedachten die we.. Lees verder
Hij ging naar een eenzame plaats… Na alle commotie van de dag, waarin hij zijn kwaliteiten als genezer van zieken had laten zien, trok Jezus zich terug. Om tot zichzelf te komen, stel ik me zo voor, om de verbinding te vinden met de bron van alle zijn van waaruit hij wil leven, zijn inspiratie,.. Lees verder
Daar ligt hij dan, een zilveren bol. In de felle zon doet hij pijn aan je ogen. De vele facetten van de bol kaatsen licht en kleuren terug naar de toeschouwer. Hij doet denken aan een mooi geslepen edelsteen, iets kostbaars. En dat is het ook, kostbaar, want je kan er niet omheen: dit is de aarde… Lees verder