Onze dominee stelt zich voor…

Beste mensen, aangenaam….
Anja van de Poppe
Van het concert des levens krijgt niemand een program.
Ik ben niet zo van de tegeltjes wijsheid, maar deze moet ik wel hartgrondig beamen.
Ooit, decennia geleden, meende ik domineesland definitief achter mij te hebben
gelaten, maar het theologenbloed kruipt toch waar het niet gaan kan. En dus mag ik
binnenkort mijn intrede doen als uw nieuwe predikante.
En al ben ik bijna 62 en heb ik hiervoor verschillende vrijzinnige gemeenten gediend,
het voelt toch altijd weer nieuw en spannend aan.
Zo, nu weet u al een heleboel meer van mij. Want voor velen van u ben ik een
onbekende. Dat zal hopelijk met de tijd veranderen, maar vooralsnog kijken we
ongetwijfeld van beide kanten de kat een beetje uit de boom. En gelijk hebben we.
Eerst maar eens zien wat voor vlees we in de kuip hebben, zult u wellicht denken.
Om u daarin wat tegemoet te komen schrijf ik hierbij iets over mijzelf.
Ik woon in een oud huis (uit 1694) aan een eveneens oude brink in Harderwijk. In deze
plaats ben ik opgegroeid om er op mijn 18de levensjaar van weg te vluchten richting
grote stad in het Westen. Na veel omzwervingen over de wereld ben ik jaren later toch
maar weer in mijn geboortestad neergestreken, dit keer samen met man en
babydochtertje. Inmiddels wonen we er alweer ruim 20 jaar met veel plezier. Het kan
verkeren. Want nu zijn het mijn twee dochters, Chaia en Sifra, die nog niet zo lang
geleden uit huis zijn gevlogen om neer te strijken in de grachtengordel van Amsterdam.
Want daar gebeurt ‘het’, dat zult u wel begrijpen. Aan de brink is het daardoor wat
stilletjes geworden, maar gelukkig hebben we onze hond Thor als nieuwe druktemaker.
Die grote stad in het Westen was toentertijd Leiden, waar ik me vol enthousiasme op
de studie Godgeleerdheid wierp. Om die naam moet ik nog steeds lachen, want hoe kun
je nu in hemelsnaam godgeleerd zijn of worden? Maar ik ben het, dat u het maar weet,
en daar heb ik maar liefst 8 jaar over gedaan. Wat een ongekende weelde, zo’n heerlijk
lange studietijd!
Na ons afstuderen, mijn man Johan van de Gronden als filosoof en ik als theoloog, zijn
we naar het buitenland vertrokken. De verre horizon trok.
Het werden al met al 15 jaren in achtereenvolgens Suriname, Zuid-Afrika en
Denemarken. Tropenjaren die ik nooit had willen missen en waar ik vaak met heimwee
in het hart aan terugdenk.

Onze dominee stelt zich voor

Wat ik daar zoal deed? In Suriname gaf ik les aan een theologisch seminarie, was ik
coördinator voor een ‘grassroots’ woningbouworganisatie en ambtenaar bij de
Nederlandse Ambassade. In Zuid-Afrika had ik een aanstelling als consultant bij een
ingenieursbureau en gaf ik les aan de universiteit van Pretoria. Terug in Nederland
werkte ik onder meer voor alleenstaande minderjarige asielzoekers (wat ik recent weer
heb opgepakt, zij het nu voor volwassen ‘inburgeraars’) en bij de Protestantse
Theologische Universiteit. Vanaf 2009 ben ik dan gaan werken als
voorganger/predikant bij verschillende afdelingen van Vrijzinnigen Nederland. Tot
februari 2025 ben ik nog voor 1 dag in de week verbonden aan de afdeling Hattem.
Al met al ben ik dus van vele (arbeids-)markten thuis en ook in het leven van alledag
ben ik een echte ‘alleseter’ mét, dat moet ook gezegd, een grote voorliefde voor mooie
dingen. Om het even of het nu om een liturgie, muziek, poëzie, kleding, een tuin, of
vormgeving van een boek of woning gaat.
Maar genoeg over mijn persoontje. Ik verheug me erop om met de ‘Wolwever’ en zijn
mensen kennis te maken. Ik ben blij dat we over zo’n mooie oude kerk beschikken, dat
zowel Remonstranten als Doopsgezinden een rijke en lange traditie kennen, dat er
onderling de bereidheid bestaat om samen te werken, dat er een koor is, dat we midden
in een bruisende stad samenkomen, dat er mensen zijn die anderen ‘comfort’ willen
bieden en daar de handen voor uit de mouwen steken, dat er activiteiten worden
georganiseerd voor jong en oud.
Wat een mogelijkheden, wat een uitdagingen om iets te kunnen betekenen voor elkaar
en onze omgeving. Laten we er samen een mooie en inspirerende tijd van maken!

Na het ondertekenen van de arbeidsovereenkomst wordt het glas geheven.

‘Selfie’ op 25 september jongstleden.